بررسی آزمایشگاهی سمیت سلولی و آزادسازی عناصر از سه آلیاژ Base metal از نوع نیکل، کروم و مقایسه با یک نمونه آلیاژ High noble، از نوع طلا، پالادیوم، نقره

سابقه و هدف: آلیاژهای دندانی به دنبال پدیده خوردگی می توانند تغییراتی در بافت های دهانی ایجاد کنند. چون در کشور ما اکثر آلیاژهای مورد استفاده در پروتز ثابت از نوع بیس متال و تولیداتی در زمینه ساخت این نوع آلیاژ در داخل کشور صورت گرفته، هدف از این مطالعه تعیین اثر سمیت سه نمونه آلیاژ بیس متال از نوع نیکل- کروم با یک نمونه آلیاژ high noble روی سلول های فیبروبلاست موش L929 با استفاده از تست 5, 4, 3) MTT دی متیل تیازول – 2 و 5 دی فنیل تترازولیوم برمید) بود. مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربی انجام گرفت. از هر آلیاژ 12 دیسک به قطر 5 میلی متر و ضخامت 2.5 میلی متر تهیه و در محیط کشت RPMI به مدت 48 و 72 ساعت قرار داده شد (ایجاد محیط extract). محیط های Extract هر آلیاژ با دو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تهیه شده، سمیت آنها با تست MTT بررسی و با گروه کنترل شامل محیط کشت بدون نمونه و محیط کشت حاوی نمونه تفلون مقایسه گردید. عناصر نیکل، کروم، مس، روی و نقره آزاد شده از هر آلیاژ با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند. جهت انجام آنالیزهای آماری از نرم افزار Graph Instat و آزمون های ANOVA یک طرفه و Tukey استفاده گردید. یافته ها: پس از 48 ساعت نمونه های آلیاژ از نظر سمیت نسبت به هم و نسبت به گروه کنترل، اختلاف معنی دار نداشتند. پس از 72 ساعت، نمونه ها با هم تفاوت معنی داری نداشتند ولی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار ملاحظه گردید (مینالوکس با کنترل: P<0.01، دگوباند با کنترل: P<0.001، ویرون 99 با کنترل: P<0.001، سوپرکست با کنترل: P<0.05). بین نمونه های هر آلیاژ با دو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تفاوت معنی دار وجود نداشت. بیشترین آزادسازی نیکل و کروم از مینالوکس، نقره از دگوباند و روی از سوپرکست صورت گرفت. نتیجه گیری: سه نمونه آلیاژ نیکل- کروم و یک نمونه آلیاژ high noble مورد مطالعه از نظر سمیت، تفاوتی با یکدیگر نداشتند. با افزایش زمان مجاورت سلول ها با نمونه های آلیاژ فوق، درجاتی از سیتوتوکسیته ملاحظه گردید.